ေရႊပိေတာက္ေတြနဲ႔ ၊ ေႏြၾကဳိေရာက္ေပမဲ့၊
ငိုမဲ့မဲ့ႏွလုံးသားမွာ၊ မေ၀ဆာနိုင္ေတာ့တာလည္း ၾကာေပါ့။
အတိတ္သမိုင္းမွာ ၊ မိုက္ရိုင္းမႈေတြအျပည့္နဲ႔၊
ဖိနိပ္ခံ တို႔တေတြရဲ႕ဘ၀၊ ေႏြေရာက္တိုင္း ေတာက္ေခါက္။
ေနာက္တစ္ေခါက္ တို႔ သမိုင္း မရိုင္းရေအာင္
အနိုင္းမဲ့ ပိေတာက္ကိုင္းခက္ေတြကို
နင္းေခ်ဖ်က္ဆီး၊ ရင့္သီးမႈေတြနဲ႔ မိုးကာေနတဲ့
တိမ္တိုက္ ေလၾကမ္းေတြၾကားက
ေဟာ... ၾကည့္စမ္း …
အခု.. လမင္းတစ္စင္း
၀င္းပ လို႔ သာေနေပါ့။
(၁၀-၄-၂၀၁၂။ ည ၈-၃၃)
No comments:
Post a Comment