အေဖ့အေၾကာင္း

ေပါက္စီေလးေရ.....ေအာ္ စကားမစပ္ေျပာရဦးမယ္ အေဖ့အေၾကာင္းေလး ေမာင္ရင့္ကို ေဖါက္သည္ခ်ရတာေပါ့ တို႔ရြာမွာက နာမည္ၾကီးကြ တို႔ အေဖက နာမည္ကေတာ့ ေလေပါေအာင္သိန္း တဲ့ ဟီး။ ဒါသူ ဂုဏ္ထူးေပါ့ ေအာ္ သူက ေပါက္တတ္ကရေျပာတာေတာ့မဟုတ္ဖူး သူစကားေျပာရင္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေဘးနားကလူေတြ တစ္၀ါး၀ါးရီက်ရတယ္။ ခ်စ္စနိုးနဲ႔ ေခၚၾကတာပါ။
ငါ ၁၂ နစ္သားအရြယ္ မုံရြာၿမဳိ႕ကို စာသင္လာမယ္လုပ္ေတာ့ သေဘၤာေပၚမတက္ခင္ေလးမွာ အေမကေတာ့ တစ္ရြတ္ရြတ္ ငိုေနေလရဲ႕ ။ အေဖကေတာ့တစ္မ်ဳိးက ၿပဳံးၿပဳံးေလးေနတာ ( သူေကြ်းရမဲ့ သားတစ္ေယာက္ေရာ့သြားၿပီ၊ တာ၀န္ေပါ့သြားၿပီလို႔မ်ား ေတြးေနလားမသိဘူး ၊ စကားခ်ပ္ ) ။
အေဖက ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြမမွာဘူး ငါ့သားဘယ္ေနရာေရာက္ေရာက္ လူရွဳံးခ်င္ရွဳံးပေစ ေလ ေတာ့ အရွဴံးမခံနဲ႔ တဲ့၊ တကယ္ပါ အဲဒီအတိုင္းပဲ။ ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္လည္း တကၠသိုလ္ၿပီးေတာ့ BA ( ဓမၼာစရိယ) ဘြဲ႕ယူတဲ့အခန္းနားကို အေဖ အေမနဲ႔အတူတက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္က ေျပာတယ္ အေဖ သားေတာ့ BA ဘြဲ႕ရၿပီ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ဘူး။ အိႏၵိယက ဗာရာဏသီမွာ ဘြဲ႕ တစ္ခု ယူရမလား၊ ဘုံေဘမွာ ဗုဒ္ဓစ္စတာဒီး (Buddhist study) ပဲလုပ္ရမလား ဘာလုပ္လုပ္ဘာကိုင္ရမွန္း မသိေတာ့ ေရာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနၿပီ လို႔ ေျပာေတာ့ အေဖက တစ္ခြန္းတည္းေျပာတယ္။ ေအာ္ အဖက ကိုယ္ေျပာတဲ့အထဲမွ ဘကုံးနဲ႔ ဗထက္ခ်ဳိက္ေတြ မ်ားေနတာ သတိထားမိပုံရတယ္။ အေဖကလည္းေခသူမဟုတ္ဆိုေတာ့ ဘာေျပာလည္းဆိုေတာ့.........
ဘုန္းဘုန္း ဘာဘာညာညာ ေတြေတြးမေနနဲ႔ ဘြဲ႕လည္းရၿပီးၿပီ ဘုန္းဘုန္းေျပာတဲ့ ဗုဒ္ဓစ္ စတားဒီးေတြ ဘြဲ႕ေတြ ဘာလုပ္ေတာ့မွာလည္းဘုရား မႏၱေလးမွာေန ဘုံေလာင္းတိုး ဗိုက္၀ေအာင္စားၿပီး ဘာ၀နာပဲ လုပ္စမ္းပါ ဒါမွ ဗုဒၶလမ္းစဥ္ဘုရား တဲ့ ကဲ့ မွတ္ၿပီလား အဲလိုကြ တို႔အေဖက တြယ္စရာ ရွိရင္ သားအဖခ်င္းေတာင္မညာဘူးကြေနာ္။ ၾကြားစရာရွိလည္း သားအဖခ်င္းမေရွာင္ဘူးၾကြားတာပဲ အဲဒါကိုက အေဖအတြက္ ခ်စ္စရာတစ္ခုေပါ့ဗ်ား တစ္ရြာလုံးကလည္း ပ်င္းလိုက္တာကြာ ဦးေအာင္သိန္းေခၚၾကပါကြ တဲ့ အဲလို နာမည္တစ္လုံးနဲ႔ ေနလာတာ။ ကိုယ္ကေတာ့ အေဖ့ေျခရာ ဘယ္နွင္းနိုင္မလည္းကြာ အခုမွ ေလ့လာတုန္းဆိုေတာ့ ဒါေပမဲ့ေပါ့ ကိုလည္း တစ္ခုေတာ့ေျပာခဲ့ဦးမယ္ ဘာမွလုပ္စရာမရွိဘူး ဆိုၿပီး ဘာဘာညာညာေတြလည္း မလုပ္နဲ႔ ဘာစီလိုနာနဲ႔ ဘိုင္ယန္ပြဲေကာင္းတယ္ဆိုၿပီး ဗိုက္၀၀စားၿပီး အၾကာၾကီးထိုင္မၾကည့္နဲ႔ ေတာ္ၾကာမွ ေဘာေအာင့္ ဗိုက္နာျဖစ္ၿပီး ဘာေရာဂါလည္း လို႔ ေဘးက ေမးရင္ ဘယ္လိုေျပာရမွန္းမသိနဲ႔ ေနာက္ ဘယ္ဆီသြားျပလုိ႔ျပရမွန္းမသိျဖစ္သြားမယ္။ ကံမေကာင္းလို႔ ေဘာေရာဂါျဖစ္လို႔ကေတာ့ ေဘဘီေလးတို႔ ေရ ........ ဘိုင္း ဘိုင္ ဆိုလည္းမရေတာ့ဘူး။ ငါကြ။
ရယ္ေမာနိုင္ပါေစ။