မေရမရာ အေတြးမ်ား

အေတြးေတြမ်ားလာတဲ့အခါ လုပ္ရတဲ့အလုပ္ေတြပီျပင္မႈနည္းလာတယ္။ ဘာလုပ္ရမလဲ ဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလည္း ဆိုတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ပဲအခ်ိန္ေတြကုန္လို႔.... ၊ တကယ္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတဲ့ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြဟာ တစ္ျဖည္းျဖည္းမႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္လာတယ္။
လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ အရွိန္ေတြရပ္တန္႔သြားေတာ့ ၀ိရိယနည္းလာတယ္။ ေရာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္လာတယ္။ ဒါဟာ က်ဆုံးလာတဲ့သေဘာကို ျပေနတယ္ေလ။ ၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မေက်နပ္မႈေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ဘ၀ကို အားမရျဖစ္လာတတ္တယ္။ ေအာ္ သူမ်ားေတြကိုပညာေပးတာမဟုတ္ရပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္စိတ္ထဲမွာ ျဖစ္ၿပိးခံစားေနရတဲ့ အေတြးသံသရာရဲ႕ ခ်ဳိ႕ယြင္းခ်က္ေတြကိုေရးေနတာပါ။
အဓိကေတာ့ စိတ္ဓါတ္ပိုင္း သမာဓိနည္းတာေပါ့ တည္ၿငိမ္မႈနည္းတာေပါ့၊ စိတ္ေတြျပန္႔လြင့္ေနတဲ့အခါ ဘယ္လိုလုပ္ လုပ္ငန္းေတြ ၿပီးျပတ္မလည္းေနာ္။ ေအာ္ ဒီေနရာမွာ အဓိက ေျပာခ်င္တာေလးကေတာ့ ဟို ... ကေလးတုန္းက ရခဲ့ဖူးတဲ့ စာေလးတစ္ေၾကာင္းပါ ၀ိကၡိတၱစိေတၱာ ေနကေဂၢါ သမၼာဓမၼာ န ပႆတိိ ဆိုတာေလ... တည္ၿငိမ္မႈမရွိ ျပန္လြင့္ေနတဲ့ စိတ္ရွိတဲ့ သူဟာ အမွန္တရားကို မျမင္နိုင္ဘူးတဲ့ ဒါေလးပါ။
ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိအလုပ္အေပၚမွာပဲ အာရုံထားၿပီး မေရရာတဲ့ အေတြေတြကို မ၀င္လာေအာင္ လုပ္ရမယ္ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္မိတယ္။ ေအာ္ ကိုယ္အပါ၀င္ အားလုံးကိုေျပာခ်င္တာေလးကေတာ့ အေတြးကမၻာေလးထဲမွာပဲ ရစ္ ၀ဲမေနသင့္ေတာ့ဘူးလို႔ ဘာပဲလုပ္လုပ္ လက္ေတြ႕လုပ္ဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီလို႔ ေနာ္....
အားလုံး ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိၾကပါေစ။
May all being free from danger!
May all be happy!
Keep your mind on the job in hand.